googleplus.persianblog.ir

abouzart.persianblog.ir

شاد باشی ای دوست که شادی سزای توست ... - قاصدک

http://abouzart.persianblog.ir/post/72

شبیه قاصدکی/ و ز آواز عشق لبریزم. شاد باشی ای دوست که شادی سزای توست . تقدیم به عزیزانم، احسان و سجاد:. غمت مباد ای رفیق. ما هنوز با همیم. دستها به دست هم. رقص میکنیم شاد شاد. غمت مباد ای رفیق. زندگی اگرچه گاه تلخ. پر ز رنگهای پرفریب و پردروغ. زندگی اگرچه چون مسیر بسته ای است بی فروغ. تو خودت بیا و نور باش. روی خاک قلب من بذر شور پاش. شور و هستی و ترانه باش. رو نکن به فصل زرد. خو مکن به انزوای درد. خاک می‌شوم، جوانه باش. غمت مباد ای رفیق. ما که با همیم. با خیال تخت، خنده کن. خرمن رنج خویش را درو بکن.

abouzart.persianblog.ir

آزمودم مرگ من در زندگیست ... - قاصدک

http://abouzart.persianblog.ir/post/73

شبیه قاصدکی/ و ز آواز عشق لبریزم. آزمودم مرگ من در زندگیست . کلمات هم معنای خود را می­بازند وقتی تکه تکه شوند . . . تکه های واژگون مردی است که سقوط کرد. و پژواک صدای این سقوط را هیچ گوشی نشنید. تنها دره عمیقی است که با سقوط در آن نمی‌توان به مرگ رسید. و چیزی تلخ‌تر از زنده مانی در اتمام زندگانی نیست! 1 آزمودم مرگ من در زندگیست. چون رهم زین زندگی پایندگیست. 2 خنک آن کس که از این درگاه ناامید نشود. هیچ اگر سایه پذیرد منم آن سایه هیچ! بر سر تربت ما چون گذری غربت خواه . تا ابد خاطر ما خونی و رنگین از توست .

abouzart.persianblog.ir

خوشا پرنده که بی واژه شعر می‌گوید ... - قاصدک

http://abouzart.persianblog.ir/post/74

شبیه قاصدکی/ و ز آواز عشق لبریزم. خوشا پرنده که بی واژه شعر میگوید . تا به تو فکر میکنم. جاری می­شوند واژه‌ها از قلبم. و تا به واژه‌ها فکر میکنم. لال میشوم. و ذهنم کور می‌ماند در یافتن حروف. اما نه. مشکل از من نیست! برای گفتن یک دوستت دارم ساده. تمام حروف را احضار کردم ولی تمامشان گریختند. خوش به حال تو. و خوش به حال نام باشکوه عشق. که تمام واژه‌ها در برابرش قالب تهی می‌کنند. تازه می‌فهمم چقدر گاهی واژه بی‌معناست. چه کسی می‌داند چقدر مرگ، یعنی مرگ؟ تنها چقدر تنها است؟ درد چقدر درد دارد؟ ز کوچه ی کلمات.

abouzart.persianblog.ir

غزل - قاصدک

http://abouzart.persianblog.ir/tag/غزل

شبیه قاصدکی/ و ز آواز عشق لبریزم. چه خوب شد که گذشت . از هر جهت بر روی ما ره بسته بودند. از شهر‎مان احساس شادی را ربودند. بالا و پایین، راست، چپ، از پشت و از رو. بدتر ز اهریمن هجوم آورده بودند. آغوش باز آسمان از آن آنها. بر ما فقط درهای زندان را گشودند. ما شعر تر از عشق انسان می سرودیم. آنان سرود مرگ آسان می سرودند. اما تموج دارد این دریای جوشان. آنان شبیه خرده سنگی پیش رودند. باور نمی کردند از نو رویش برگ. آنگونه که هستی ز سبزی می زدودند. این یک قلم کاری تر از صدها تنفگ است. آنان حریف شعرهای ما نبودند!

abouzart.persianblog.ir

شعر - قاصدک

http://abouzart.persianblog.ir/tag/شعر

شبیه قاصدکی/ و ز آواز عشق لبریزم. خوشا پرنده که بی واژه شعر میگوید . تا به تو فکر میکنم. جاری می­شوند واژه‌ها از قلبم. و تا به واژه‌ها فکر میکنم. لال میشوم. و ذهنم کور می‌ماند در یافتن حروف. اما نه. مشکل از من نیست! برای گفتن یک دوستت دارم ساده. تمام حروف را احضار کردم ولی تمامشان گریختند. خوش به حال تو. و خوش به حال نام باشکوه عشق. که تمام واژه‌ها در برابرش قالب تهی می‌کنند. تازه می‌فهمم چقدر گاهی واژه بی‌معناست. چه کسی می‌داند چقدر مرگ، یعنی مرگ؟ تنها چقدر تنها است؟ درد چقدر درد دارد؟ ز کوچه ی کلمات.

abouzart.persianblog.ir

قصیده - قاصدک

http://abouzart.persianblog.ir/tag/قصیده

شبیه قاصدکی/ و ز آواز عشق لبریزم. این شعر را مدتی پیش سرودم و تقدیم این برادر عزیز کردم! دوستانی درخواست داشتند تا آن را در وبلاگ هم به اشتراک بگذارم که با کسب اجازه از صاحب شعر حالا این کار صورت می پذیرد البته با تغییرات جزئی و افزودن دو بیت جدید، در پست های آتی دو تقدیمه دیگر هم خواهم داشت اگر عمری بود . شاد و شنگول، امین زارع پور. خوب و معقول، امین زارع پور. شیک و پیک و تمیز و خیلی هم. هست ژیگول، امین زارع پور. پر انرژی است، گوییا هر روز. خورده ردبول، امین زارع پور. چست و چابک، مدام در نوسان. کاشت دان...

abouzart.persianblog.ir

تأملات - قاصدک

http://abouzart.persianblog.ir/tag/تأملات

شبیه قاصدکی/ و ز آواز عشق لبریزم. باید آنقدر بدانم که قدری بر این جهالت آزاردهنده خویش فائق آیم. دریغ که عمر کوته است و مجال کم، حال آنکه عطش ادراک سیری‌ناپذیر و آرزوی دانستن تمام نشدنی! شرمسارم از خویشتنم بابت آن لحظه‌هایی که فوت شدند و به من چیزی نیفزودند. چه توانم کرد؟ پ ن: اینها را باید جایی برای خودم ثبت می‌کردم، شبکه‌های اجتماعی؟ نه پیشنهاد خوبی نبود، چرا که حدیث دل را در آنجا اگر گویم گزیده می‌گویم و اینجا حرف بیش از یک جمله بود. با مرگ زندگی کن و با زندگی بمیر. از اون دوستمون چه خبر؟ این چه ضیافت...

abouzart.persianblog.ir

تا ابد خاطر ما خونی و رنگین از توست ... - قاصدک

http://abouzart.persianblog.ir/post/79

شبیه قاصدکی/ و ز آواز عشق لبریزم. تا ابد خاطر ما خونی و رنگین از توست . نیمه‌شبی که شنوای راز آشنایان درد است. پاییز است. او هم در پاییز رفت. مثل پدرش در یکسال پیش. پاییز فصل بیقراری من بود، فصل شوریدگی و شیدایی. می‌خواستم امسال عاشقانه‌های قدیمی را اینجا بگذارم اما . . . نقطه چین یعنی سکوت. سکوت یعنی خاک کردن حرف‌ها. و خاک چه موهبت بزرگی است. برای دفن هرچه تحمل دیدنش را نداریم. برای پوشاندن خاطره‌ها. خاک سرد است و اعجازش در کم‌کردن حرارتی که دل را می‌سوزاند. غریبانه زندگی کردی و. غریبانه از یاد رفتی.

abouzart.persianblog.ir

حیلت رها کن عاشقا دیوانه شو دیوانه شو - قاصدک

http://abouzart.persianblog.ir/post/76

شبیه قاصدکی/ و ز آواز عشق لبریزم. حیلت رها کن عاشقا دیوانه شو دیوانه شو. و گفت این ماه را مهمان من هستید. گفتیم مگر میهمان حبیب او نیست؟ این چه ضیافتی است که در آن به مهمان گرسنگی و تشنگی می‌چشانند؟ چه حبی در این رنج‌دادن است؟ تصورمان این بود وقتی می‌گوید مهمانی یعنی باید بهمان خوش بگذرد. یعنی سفره‌های پر اطعمه و اشربه، یعنی قیدهای کمتر و آزادی بیشتر. اما در این ضیافت قیدهایی بر ما اعمال کرد که کمترینشان تشنگی و گرسنگی است. گفتیم چرا باید چنین باشد؟ که یعنی خیلی برایش ارزش قائلیم؟ رو سینه را چون سینه&zwn...