ficcions.blogspot.com
Delirios: 06.2006
http://ficcions.blogspot.com/2006_06_01_archive.html
Colleu o can polo lombo, coma se fose a acariñalo; a pelaxe, mesta, semellaba la de ovella antes de a tosquiaren, donda, lene, case branca. Sabía que debía matalo, pero os ollos acuosos fitábano sorrindo, seguros de que ningún mal lle podía acaer da man do seu amo. Que trabucado estaba o pobre animal! Delirouno Peke at 6:57 da tarde. Ver o meu perfil completo. Ao xeito de Aub.
ficcions.blogspot.com
Delirios: 08.2005
http://ficcions.blogspot.com/2005_08_01_archive.html
Ía máis que mediado o mes e as chuvias non tiñan aire de querer parar, os paseos eran arriscados por mor do forte vento que as acompañaba e que convertían calquera intento de camiñar nunha odisea, fracasada de vez se un non vestía un traxe de auga completo. O paraugas, madía leva, constituía máis un estorbo ca unha protección. Foi entón cando se me cruzou no camiño aquela camareira. Delirouno Peke at 12:55 da manhã. Ver o meu perfil completo. Ao xeito de Aub.
ficcions.blogspot.com
Delirios: 11.2005
http://ficcions.blogspot.com/2005_11_01_archive.html
O ramo chegou sen unha tarxeta que aclarase a orixe; rosas vermellas, caraveis amarelos e brancos, lazos encarnados adornando a asa da cesta. Quen llo mandaría? Ela chegou ao cabo dunha hora, cando el xa levaba dándolle voltas ao maxín unha eternidade. Non lle abondou o seu desconcerto, quería saber qué lle ocultaba. De nada serviron as negativas e os por favor; tivo que comer as flores unha a unha. Delirouno Peke at 1:07 da tarde. Ver o meu perfil completo. Ao xeito de Aub.
ficcions.blogspot.com
Delirios: 04.2005
http://ficcions.blogspot.com/2005_04_01_archive.html
A cortina un chisco levantada permítelle observar sen ser visto os inquilinos da casa veciña; cada un traballa nun cuarto diferente, mais fanse visitas cada media hora para acariciarse a cabeza, darénse un beixo, tomar un café ou compartir un cigarro. Ben se ve que son felices. Cambiou os prismáticos por unha mira telescópica acoplada a un rifle de precisión o día que descubriu que son dous homes. Está certo de que nunca disparará, pero faille ilusión sentirse poderoso. Se eles soubesen! A que te irrita?
ficcions.blogspot.com
Delirios: 01.2006
http://ficcions.blogspot.com/2006_01_01_archive.html
Delirouno Peke at 5:38 da tarde. O sol acariñáballe un brazo, fóra da sombra do parasol, revelando unha penuxe que a simple vista non se notaba. Non a preocupaba que as raiolas tinguisen a súa pel branquísima e sorría con dozura ao home sentado ao carón dela. Bebían unhas cervexas pensando nunha reconciliación imposible mentres a tarde esvaraba polos muros dos edificios circundantes, máis e máis vencidos polas sombras. Xa non había paixón, só tenrura. Delirouno Peke at 12:37 da tarde. Ao xeito de Aub.
ficcions.blogspot.com
Delirios: 10.2005
http://ficcions.blogspot.com/2005_10_01_archive.html
No velorio a familia choraba o morto, víctima da súa torpeza coa dinamita que lle estourou nas mans mentres preparaba un atentado. A nai, o tío, a irmá só vían o fillo, o sobriño, o irmán con quen nunca máis poderían conversar ou pasear, falecido antes de tempo por mor dun desgraciado accidente. Os clientes habituais do hipermercado onde tería que estourar a bomba só sabían felicitarse da sorte que tiveran. Delirouno Peke at 5:47 da tarde. Mellor sería que lle dese unha patada no cu. Ao xeito de Aub.
ficcions.blogspot.com
Delirios: 04.2007
http://ficcions.blogspot.com/2007_04_01_archive.html
Delirouno Peke at 7:48 da tarde. Ver o meu perfil completo. Ao xeito de Aub.
ficcions.blogspot.com
Delirios: 07.2005
http://ficcions.blogspot.com/2005_07_01_archive.html
Chegar á illa non foi tarefa doada; o vento e as correntes empeñábanse en afastalo da súa rota para impedirlle avanzar. Eran celosos. Mais por algo el estaba curtido en furacáns e trebóns e era especialista en levar a contraria. Quería ir á illa e foi. Sabía que desde o curuto pelado o ollaría mellor. Sós el e o monstro, o seu querido monstro. Delirouno Peke at 9:45 da tarde. Ver o meu perfil completo. Ao xeito de Aub.
ficcions.blogspot.com
Delirios: 05.2005
http://ficcions.blogspot.com/2005_05_01_archive.html
Se non podes loitar contra o inimigo, únete a el. É a mellor maneira de desarmalo. Delirouno Peke at 3:50 da tarde. As miñas doce vidas anteriores foron fonte de moitas alegrías. Como pedra. Non tiven prezo; demasiado breves a chama. Mais intensa a permanencia de espenuca. Estremezo ao lembrarme abella. Alédome de ter sido unha garza. Gratifícame saberme útil audífono. Sabia; como idea. Mellor non me pronuncio. E ando á espera de saber en que derivarei. Delirouno Peke at 9:40 da tarde. Oraba na súa cela ...
